Wat gebeurt er als een grote groep welvarende mensen van kunstwerken houdt, maar geen "Kunst-bedragen" wil of kan besteden? En wanneer deze groep zich niet meer tevreden stelt met posters of reproducties van de Ikea, wat is dan het alternatief? Mogen we ons als kunstminnend volk inlaten met een tussenvorm, een betaalbare variant, die evenwel commercieel in de markt wordt gebracht?
De kunst- en cultuurwereld is in hevig debat over de toelaatbaarheid van commercie, maar vanuit het perspectief van de consument is het duidelijk: wij willen best commercie, zolang het niet riekt naar de massa.